خورشید را در آغوش گرفته ای
پاهایت را به بوسه دریا سپرده ای
موهایت را به دست نسیم
چه خوش غیرتم من !

—

دلى که اندوه دارد
نیاز به شانه دارد نه نصیحت…
کاش همه این را مى فهمیدند…!

—

مدتهاست
دلم شروعی تازه میخواهد
تو بیا
مرا دوباره آغاز کن…

—

باید جشن بگیرم…
اشکهایم دوباره با من آشتی کرده اند…

—

چهار فصل کامل نیست !
هواے تو، هوای دیگریست

—

پرستوهای رؤیا
هر شب تو را
در چشم من
تخم می گذارند
و سحرگاهان
فوج فوج
از شاخسار نگاهم
به باغ دلم پر می کشی
و مرا چون سازی
از نغمه های شیرین
پر می کنی
دنیای قشنگی دارم
با خیال بیدارت !

—

برای تو میمیرم … تو وانمود کن که تب کرده ای …
همین کافیست … !

—

می خواهم بِدهم دنیا را برایم تنگ کنند، به اندازه آغوشت !

—

تو را که از دلم کم میکنم، باقیمانده صفر میشود …

—

حکایت کنگر خوردن و لنگر انداختن است، حضور خاطراتت در وجود من …

—

از حقیقت های تلخ خسته ام …
یک دروغ شیرین بگو
“بگو دوستت دارم…”

—

وقتی عطر تنت را میخواهم، به باد هم التماس میکنم، خدا که جای خود دارد

—

دلم هوای تو را می کند میروم سراغ شعرهایم…
این روزها خوب یاد گرفته ام خود را به کوچه علی چپ بزنم…!!

—

نمی دانم …
چرا بین این همه آدم
پیله کرده ام
به تو …
شاید فقط با تو
پروانه می شوم …

—

تفاوتی ندارد خواب باشم یا بیدار؛ زیباترین تصویر پیش چشمانم همیشه “تویی”

—

گاهی به سرم می زند بزنم زیر همه چیز و همه چیز !
اما سر که کاره ای نیست، این “دل” است که فرمانروایی میکند …

—

خیلی وقت است فراموش کرده ام …
کدامیک را سخت تر می کشم … ؟
رنج !
انتظار !
یا نفس را …

—

صدای قلب نیست
صدای پای توست
که شب ها در سینه ام می دوی
کافی است کمی خسته شوی
کافی است کمی بایستی …

—

مثل آسمان می مانی
دوستت دارم اما نمیتوانم داشته باشمت

—

یه وقتایی لازمه یکی “کنارت” باشه.. کاری نکنه‌ و حرفی نزنه ها ! فقط باشه…

—

وقتـﮯ مرا بغل مـﮯکنـﮯ چنان جاذبه‌ﮮ آغوشت به جاذبه‌ﮮ زمین غلبه مـﮯکند
که روحم به پرواز درمـﮯآید …

—

ببار باران…
من سفرکر ده ای دارم که یادم رفته…
آب پشت پایش بریزم…

—

تو + خاطراتت + چشمانت + دستانت + لبخندت + اشکت …
چندنفر به یک نفر؟!

—

این شعر آبی می نشیند روی کاشی
وقتی که معشوق غزل هایم تو باشی
برگرد…
شاید شعر آرامش بگیرد
چیزی نمانده واژه را از هم بپاشی

—

امشب شبی ست
که دریای دل
طوفانی ست
ناگفته هایم باشد
برای شبی دیگر با یک شور دیگر…

—

برای دلم گاهی پدر میشوم !
خشمگین میگویم: بس کن؛ تو دیگر بزرگ شدی !

—

آرزو دارم فقط یکبار سرت را روی سینه ام بگذاری
تا طپش نامنظم قلبم را احساس کنی
ولی از این میترسم که قلبم به احترامت بایستد!

—

سفری به دور دنیاست، وقتی دستانم تا انتها، رویت را نوازش می کنند

—

حواسم را هر کجا که پرت می کنم، باز کنار تو می افتد !

—

سالها بعد، یاد تو از خاطرم خواهد گذشت و نخواهم دانست کجایی اما،
آرزوی من برای خوشبختی تو، تو را درخواهد یافت و در بر خواهد گرفت
و احساس خواهی کرد اندکی شادتر و اندکی خوشبخت تر
و نخواهی دانست که چرا…

—

این اشک ها از قلبیست که شبیه دخترکے لجباز
فقط تو را مے خواهد و از بازے با خاطرات خسته شده . . .

—

پنجره را که باز می کنی
دلم می آید و
لبِ طاقچه ی نگاهت
می نشیند!
می بینی؟!
دلم بی دام و دانه

—

همیشه باید کسی باشد
تا بغض‌هایت را قبل از لرزیدن چانه‌ات بفهمد
باید کسی باشد … …
که وقتی صدایت لرزید بفهمد
که اگر سکوت کردی، بفهمد …
کسی باشد که اگر بهانه‌گیر شدی بفهمد
کسی باشد که اگر سردرد را بهانه آوردی برای رفتن و نبودن بفهمد
به توجهش احتیاج داری
بفهمد که درد داری که زندگی درد دارد که دلگیری
بفهمد که دلت برای چیزهای کوچکش تنگ شده است
بفهمد که دلت برای قدم زدن زیرِ باران
برایِ بوسیدنش برایِ یک آغوشِ گرم تنگ شده است
همیشه باید کسی باشد همیشه…!

—

ایستاده ام…
تنها…
پشت میله های خاطرات دیروز
این جا …
انگشت هایم را می شمارم
یک.
دو..
سه…
ودست های تو در هم فرو رفته اند
تو …
غزل را مشت مشت به حراج گذاشتی
که مهربانی ات را ثابت کنی
ولی…
ولی نفهمیدی که من
آن سوی خیابان
انتظارت را می کشم
تو بی وقفه فریاد کشیدی…
ومن …
دیگر آزارت نمی دهم
زین پس…
قصه هایم را برای هیچ کس تعریف نمی کنم
مطمئن باش…
هنوز هم قافیه را به چشمان تو
می بازم…
مطمئن باش!